|
Spreken over “Gewenste kinderen” zorgt voor poppeobjectenSidney CallahanIk zou graag een campagne willen beginnen tegen het idee van het “gewenste kind”. De uitdrukking is gevaarlijk voor kinderen , zelfs in kleine doses. De mensen die de uitdrukking gebruiken in pogingen om de bevolkingsgroei te beheersen of voorbehoedsmiddelen te verkopen zijn van goede wil, maar zaaien het subtiele zaad der vernietiging. De waardeverschuiving is eenvoudig te begrijpen. Als je begint te spreken en te denken over een kind als een “gewenst kind”, kun je het niet verhinderen dat je het idee in de hoofden der mensen plant dat kinderen slechts bestaan en het recht hebben te bestaan omdat iemand hen wil hebben. En helaas , de tegengestelde conclusie dringt zich ook aan ons op: als het een ongewenst kind is, heeft het geen rechten. Het is funest voor het gezinsleven als ouders zelfs maar denken in de categorieen van gewenste en ongewenste kinderen. Door het gebruik van deze woorden krijgen ouders teveel macht, teveel psychologishe macht, over hun kinderen. Op de een of andere wijze wordt het kind beoordeeld door de houding van de ouders en gedefinieerd door de gevoelens van de ouders. Gewoonlijk willen wij slechts dingen, en willen , of niet imliceert dat wij superieur zijn, of teminste een eenrichtings relatie met ze hebben.Op dezelfde manier hebben mannen vrouwen door de eeuwen gewild. Vaak was de positie van een vrouw kwetsbaar en berustte op begeerd te zijb door een man. De ongewilde vrouw kon worden verstoten wanneer zeniet langer begeerlijk was. Zij had geen intrinsieke waardigheid behalve haar begeerlijkheid. Dat is wat ze bedoelen met protesten tegen het sex object zijn. Welnu, spreken over het “gewenste kind” maakt het kind een poppe-object. Als je er een wild maak of koop je er een, en het heeft dan slechts een bestaansrecht als luxe-bezit, als status symbool. En wee het kind dat niet langer gewenst is, of dat op een bepaalde manier imperfectis. Of dat in de kerk niet voldoet. Bent u tevreden, meneer? Indien niet, kunt u het ruilen, weet u. Het punt dat ik tracht e benadrukken is het oude idee in onze maatschappij dat elk mens onaantastbare rechten en in elk geval waardigheid heeft. Als je een Jood bent en ze willen je niet in Nazi Duitsland, dan is het Duitsland’s schande. Als je een neger bent en ze willen je niey in de club, dan is dat een misdaad van de club. Als je een vrouw bent en ze willen je niet voor een baan, dan is het hun fout. Het kan de machtigen (ouders niet worden toegestaan om naar wens mesen te willen en niet te willen. In het gezinsleven is het idee van een unieke onaantastbare waardigheid en intrinsieke waarde in het bijzonder nodig. Omdat emoties zo sterk zijn en behoeftes zo dringend is de verleiding om op te stappen altijd aanwezig. We blijven niet omdat we dat altijd wensen, of omdat we iets of iemamd willen. De bejaarde ouder, de zieke echtgenoot, het behoeftige kind zijn niet altijd gewenst. Dus wat geeft her wat jij wit of of andere mensen jou willen? Mensen zijn mensen. Elk individu heeft rechren. Het bestaan van een kind is rechtvaardiging genoeg. This translation graciously provided by the historian of Friesian News. The following link is to a story that looks at this same question from another angle: Background graciously provided by: |